Hoewel in Breda reeds vredesbesprekingen waren begonnen, sloeg De Witt een voorstel tot een wapenstilstand af. Hij zond zijn broeder Cornelis als gevolmachtigde der Staten met De Ruyter mee om de Theems op te varen en de Engelse vloot bij Chatham te vernietigen. Zonder moeite veroverde een eskader onder Van Ghent, bij wie Cornelis de Witt aan boord was, op 20 juni 1667 het fort Sheerness, waar zich een grote voorraad scheepsmaterialen bevond. Achter Sheerness werd de doortocht krachtdadig gehinderd. De Engelsen brachten verschillende oude schepen tot zinken, zodat slechts een uiterst smal vaarwater overbleef. Zij spanden dwars over de rivier ook een ketting die op beide oevers door dreigende batterijen verdedigd werd. Het oorlogsfregat de Unity lag ervoor. Kapitein Van Brakel, die wegens ongehoorzaamheid in arrest had gezeten, bood aan om met zijn oude fregat een weg te banen. Van Brakel passeert onder hevig vuur alle hindernissen, entert en verovert de Unity. Daardoor krijgt een door Van Rijn gecommandeerde brander de gelegenheid de ketting aan stukken te varen. Nu de weg open is worden de Engelse schepen, waarvan het volk in paniek vlucht, geënterd. Zes worden in brand gestoken en de Royal Charles, een prachtig schip waarmee Karel II naar Engeland was getogen, wordt genomen. Terwijl De Ruyter en De Witt rustig in een sloep het vernielingswerk leiden, moeten de Engelse bevelhebbers Monk en York machteloos vanaf de oever toezien. In White Hall heerste schrik en verslagenheid. Aan Van Brakel kwam de welverdiende eer toe om de Unity en de Royal Charles naar het vaderland te varen.