Gelijktijdig met de aanleg van het Noordzeekanaal werd in het westelijk havengebied de Houthaven gegraven. Het was een plek waar hout werd overgeladen en opgeslagen; boomstammen afkomstig uit Afrika, Azië, Scandinavië en Rusland werden drijvend in het water bewaard. In 1880 werd de eerste Houthaven in gebruik genomen, nu bekend als de Oude Houthaven langs de Van Diemenkade, en er zouden er nog drie volgen. De Houthaven werd aan oostelijke zijde afgesloten met een driehonderd meter lange strekdam, de Silodam. Op deze dam werd in 1896 de graansilo Korthals Altes gebouwd, ook wel bekend als de Stenen Silo. Dit gedeelte van de haven is in de loop van de tijd flink uitgebreid en besloeg uiteindelijk de Oude Houthaven, de Houthaven, de Nieuwe Houthaven en de Minervahaven. Het is niet duidelijk waar Hobbe Smith zich precies bevond toen hij de voorstudies voor dit schilderij maakte. Op de achtergrond, tussen de twee steigers in, lijkt een strook land door te lopen, waar achter enkele zeilschepen varen. Na een eeuw van industriële bedrijvigheid ondergaat de Amsterdamse Houthaven momenteel een ingrijpende metamorfose. De houthandelaren en de houtverwerkende industrie hebben het veld geruimd en op de plek waar vrachtschepen uit de hele wereld een eeuw geleden hun boomstammen losten, zal in de komende decennia een eilandenwijk ontstaan waar Amsterdammers kunnen wonen aan het water.