Jan Willem Pieneman (1779-1853) was een Nederlandse kunstenaar die beschouwd kan worden als de grondlegger van de negentiende-eeuwse schilderkunst. Pieneman was tussen 1820 en 1853 directeur van de Koninklijke Academie voor Beeldende Kunsten in Den Haag. Hij begon als onderdirecteur van het Koninklijk Kabinet, tegenwoordig het Mauritshuis. Van 1844 tot 1847 was hij directeur van het Rijksmuseum. Het kunstenaarschap in de familie zou in de volgende generaties voortduren: zijn zoon Nicolaas Pieneman (1809-1860), zijn kleinzoon Nicolaas Pieneman (1880-1938) en zijn kleindochter Johanna Pieneman (1889-1986) werden ook bekende kunstenaars. Johan Philip van der Kellen kwam uit een familie van graveurs en medailleurs. Hij was elf jaar graveur bij ’s Rijks Munt te Utrecht. Vanaf 1876 was hij directeur van het Rijksprentenkabinet te Amsterdam. Hij publiceerde met Pieter van Eeghen een standaardwerk over het etswerk van Jan en Casper Luyken.