Kannetjes als deze behoren tot een veel voorkomend type. Ze zijn in de tweede helft van de achttiende eeuw in verschillende Nederlandse zilverproductiecentra vervaardigd. Het getordeerde lichaam en de bladvorm van het deksel gaan terug op voorbeelden uit Den Haag (Haags 1967, nr. 253, 280, 281). Amsterdamse zilversmeden lieten zich doorgaans minder door de natuur inspireren dan hun Haagse vakbroeders. Gezien de isolerende functie van het ivoren oor zal het voorwerp voor warme dranken zijn gebruikt. Het Centraal Museum te Utrecht bezit een soortgelijk type kan uit 1776, toegeschreven aan Fredrik Manicus I (Van den Bergh-Hoogterp 1997, p. 342 nr. 163).